آیا دوران برتری انرژی آمریكا به انتها رسیده است؟
ام آی جی تی: تا به امروز آمریكا با استفاده از ابزارهای قدرت بازارهای انرژی را تحت نفوذ خود قرار داده بود اما حالا با رشد بیش از پیش نقش بازیگران دیگری روبرو شده كه برتری این كشور در حوزه مذكور را مورد تهدید قرار داده اند.
به گزارش ام آی جی تی به نقل از ایسنا، صنعت انرژی جهانی بسیار پرمنفعت است و به شدت تحت تاثیر تحولات ژئوپلیتیكی قرار دارد. با به انتها رسیدن دوران بعد از جنگ سرد، وضعیت جدیدی شكل گرفته است. آمریكا زمانی تنها بازیگری بود كه از از توانایی تاثیرگذاری قابل توجه روی بازارهای انرژی در سراسر جهان برخوردار بود. ارتش و اتحادهای جهانی این كشور ابزارهای قدرتمندی در كنترل تحولات در مناطقی مانند خاورمیانه بودند. اما نفوذ جهانی این كشور رو به تحلیل گذاشته و در مقابل نفوذ روسیه و چین در حال افزایش می باشد.
مسكو به سبب آمیزه ای از دیپلماسی و سیاست انرژی، در مناطق مختلفی صاحب نفوذ شده است. به علاوه خطاهای سیاست خارجی واشنگتن خلاهای قدرتی را به وجود آورده كه به بازیگران دیگر فرصت می دهد از آنها بهره برداری كنند مانند حركت غیرمنتظره اخیر كه واشنگتن در خارج كردن نیروهایش از شمال سوریه داشت.
همچنین مسكو روابط قوی با كشورهای گوناگون در آمریكای لاتین برقرار كرده است. از زمان دكترین مونرو در سال ۱۸۲۳، واشنگتن آمریكای جنوبی و مركزی را حیات خلوت خود به حساب می آورد. با این وجود كشورهایی مانند ونزوئلا در مقابل قدرت و نفوذ واشنگتن ایستادگی كردند. بدین سبب زمانی كه شایعه فروش بزرگترین شركت آمریكای جنوبی به روس نفت روسیه پیچید، وحشت از یك ضربه دیگر در سیاست خارجی، واشنگتن را فراگرفت.
ارزش شركت ملی نفت ونزوئلا كه موتور اقتصادی این كشور است، ۱۸۶ میلیارد دلار برآورد شده است. منطقه اورینوكو كه عمده نفت این كشور در آنجا تولید می شود حدود ۳۰۰ میلیارد بشكه ذخایر قابل استخراج دارد كه بزرگترین ذخایر قطعی نفت در جهان محسوب می شود. با وجود ذخایر عظیم انرژی، ونزوئلا در آستانه فروپاشی اقتصادی و سیاسی قرار گرفته است. آشفتگی سیاسی ونزوئلا سالهاست كه ادامه دارد و مجلس ملی كه در اختیار پارلمان این كشور است، از طرف دولت نیكلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا به حاشیه رانده شده است.
با وجود تحریمهای بین المللی و سوء مدیریت شركت PDVSA، كاراكاس به زحمت توانسته است در مقابل این فشارها تاب بیاورد. بدهی این كشور هم اكنون ۷۳۸ درصد بالاتر از ارزش صادراتش است. آینده ونزوئلا در دستان شمار معدودی از كشورها است كه عمده ۱۵۶ میلیارد دلار بدهی این كشور متعلق به آنها است. روسیه و چین كه به دنبال نفوذ بیشتر هستند، بزرگترین سهم را از این طلب دارند.
بزرگترین بخش از تولید نفت PDVSA صرف بازپرداخت بدهی ونزوئلا می شود. این وضعیت به همراه تلفیقی از بحرانهای اقتصادی و اجتماعی كه توسعه پیدا می كنند به بحران شدید مالی منجر شده كه چرخه اقتصادی معیوبی را به وجود آورده است. به علاوه بهره برداری از ذخایر نفت اورینوكوی ونزوئلا مستلزم سرمایه گذاری عظیمی است كه تا تولید به سبب دورافتاده بودن این منطقه حفظ شود. فرار استعدادها و سوءمدیریت شركت PDVSA تولید نفت این كشور را به میزان ۱.۱ میلیون بشكه در روز از سال ۲۰۱۴ كاهش داده است.
فروش قسمتی از شركت PDVSA بدون شك مزایایی برای هر دو طرف به وجود می آورد. بار بدهی سنگین ونزوئلا از هر گونه تجدید حیات اقتصادی ممانعت می كند و رهایی از بدهی می تواند فشار مالی روی ونزوئلا را كم كرده و این كشور را در راه احیا قرار دهد. حداقل این چیزی است كه سیاستگذاران برای آن امید دارند. همین طور كاراكاس می تواند روی حمایت روسیه در منطقه ای كه هنوز تحت نفوذ آمریكا قرار دارد، حساب كند. مسكو نیز به نوبه خود می تواند جای پای خود در بازار جهانی نفت را تحكیم كند و بزرگترین ذخایر نفتی جهان را به لیست اموال خود بیافزاید.
با این حال با وجود شایعات مشخص نیست كه ارزشمندترین دارایی ونزوئلا به فروش گذاشته شود یا خیر. نخست این كه بدهی كاراكاس به پكن كه حدود ۶۰ میلیارد دلار است، بسیار بزرگتر از بدهی اش به مسكو است. بدین جهت فروش به چین برای كاهش بدهی منطقی تر بنظر می رسد برای اینكه چین توانمندی مالی بیشتری دارد. دوم این كه ریسكهای سیاسی بسیار بالاتر از آن هستند كه در صورت افتادن در گنداب سیاسی این كشور، بتواند آنرا هضم كند. بحران ونزوئلا هیچ نشانی از اختتام ندارد و پیش بینی نتیجه این بحران بی نهایت دشوار است. سرانجام این كه ونزوئلا سوریه نیست. مسكو با احتیاط برخورد می كند تا آمریكا را به خصوص در آستانه انتخابات سال آینده این كشور تحریك نكند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، با این وجود شركتهای روسی همچنان سرمایه گذاری می كنند و كرملین حضور خود در این كشور آمریكای جنوبی را حفظ خواهدنمود. ریسكهای سیاسی ابهاماتی را به وجود آورده و موجب می شود شركتها فاصله بگیرند. اما شركتهای دولتی روسیه علاوه بر اهداف مالی، اهداف سیاسی هم دارند. این سرمایه گذاریها اگر موفقیت آمیز باشند، علاوه بر نتیجه مالی، نتایج سیاسی هم خواهند داشت.
منبع: ام آی جی تی
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب