در گفت وگوی تفصیلی با نماینده مردم چابهار در مجلس مطرح شد
وارونگی الفبای توسعه با عینک انتقاد از بودجه نهادهای فرهنگی
«سخن گفتن از هنجارهای اخلاقی و ایدئولوژیک با یک انسان تشنه و گرسنه مضحک است.» این نقل قولی است از جواهر لعل نهرو که معین الدین سعیدی، عضو مجمع نمایندگان استان سیستان و بلوچستان در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در مورد وضعیت کودکان سیستان و بلوچستانی بیان نمود.
کودکانی که بگفته این نماینده مجلس صف های طویلی برای دستیابی به آب می سازند و برای جرعه آبی فرسنگ ها از محل زندگی خود دور می شوند. طبق سخنان نماینده چابهار در مجلس این شرایط، امکان آرزو و رویاپردازی از این کودکان سلب کرده است.
معین الدین سعیدی از بودجه اختصاص یافته به سواحل مکوران (مکران) انتقاد نمود. نماینده مردم چابهار در مجلس مدعی است که بودجه ستاد توسعه سواحل مکوران (مکران) با بودجه اختصاص یافته به مصلی تهران در لایحه دولت برابر است. حالا اعضای مجمع نمایندگان استان سیستان و بلوچستان در این هفته که مجلس تعطیلست به حوزه انتخابیه نرفتند تا هر کاری از دستشان برمی آید، انجام دهند. نماینده مردم چابهار ضمن اشاره به نقاط مثبت بودجه، از تخصیص اعتبارات به نهادهای فرهنگی انتقاد و با حذف ارز ترجیحی ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی مخالف است. او اعتقاد دارد که «راهکارهای پیش بینی شده برای جایگزین ارز ترجیحی کارساز نیست.»
با معین الدین سعیدی که عضو کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس است درباب موضوعات دیگر از قبیل فرسایش خاک و فرونشست زمین، جنگل سوزی و شاید از همه مهم تر بحران آب در ایران به بحث نشستیم.
مشروح گفت وگوی ایسنا با معین الدین سعیدی را مطالعه می کنید:
ارزیابی شما از لایحه بودجه ۱۴۰۱ چیست؟ این لایحه چه فرصت ها و لطمه هایی دارد؟
در شرایطی که بنیان های اقتصادی کشور گرفتار چالش شده است، مطرح کردن بودجه انقباضی منطقی است. از این حیث، اشکالی به لایحه بودجه وارد نمی دانم اما تورم بخش دولتی موجب حجیم شدن بودجه جاری شده است. این حجم انبوه را در تناسب با بودجه عمرانی در نظر گرفته ام.
در این شرایط ارائه بودجه انقباضی قابل درک است. موارد خاصی از لایحه بودجه ۱۴۰۱ مثل افزایش پلکانی حقوق ها یا به عبارتی پشتیبانی از قشر محروم در حقوق ها با اعمال بیشترین افزایش برای دهک های پایین جامعه را عادلانه می دانم. این رویکرد قابل تقدیر است.
حذف ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی از کالاهای اساسی، یک شوک تورمی ایجاد خواهدنمود. نباید برای حل مسئله، صورت سوال را پاک کنیم
برخی از موارد بودجه هم قابل دفاع نیست. هر چند که ارز ترجیحی برای دارو و گندم وجود خواهد داشت اما حذف ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی از کالاهای اساسی، یک شوک تورمی ایجاد خواهدنمود. راهکارهای پیش بینی شده برای این مساله چندان کارساز نیست. ما در ایران مسئله یارانه ها و تجربه افزایش قیمت بنزین را داشته ایم. قبول دارم که ارز ترجیحی منبع فساد شده است اما برای نباید برای حل مسئله صورت سوال را پاک نماییم. من با رویکرد حذف ارز ۴ هزار و ۲۰۰ تومانی مخالفم.
از طرف دیگر باید به این نکته اشاره کنم که یکی از مهم ترین مفاهیم انقلاب اسلامی ایران و بیت الغزل سخنان بنیان گذار انقلاب و مقام معظم رهبری بوده است. متأسفانه در لایحه بودجه ۱۴۰۱ ردیف هایی مشاهده می شود که عدالت بخشی به مناطق محروم را نادیده گرفته است. بودجه سواحل مکوران مساوی بودجه مصلی تهران است. مقام معظم رهبری بارها بر توسعه این سواحل تاکید کردند. آیا با این وضعیت می خواهیم شاخصه های توسعه ای این سواحل را گسترش دهیم؟
سواحل مکوران چه ظرفیت هایی دارد و اکنون در چه وضعیتی است؟
پارادوکس عجیبی در زمینه توسعه در آنجا مشاهده می شود. تنها بندر اقیانوسی کشور، نزدیک ترین راه دسترسی به کشورهای آسیای میانه، موقعیت فوق العاده ممتاز ترانزیتی، ظرفیت های شیلاتی، گردشگری، کشاورزی و نباتات گرمسیری در این منطقه متمرکز شده است اما آن روی دیگر سکه، پایین ترین فاکتورهای توسعه انسانی کشور، کمترین میزان دسترسی به آب، کم ترین سرانه ورزشی، بهداشتی و آموزشی، کم ترین میزان اجرای طرح هادی و راه های روستایی و بیشترین میزان حاشیه نشینی در این منطقه است.
متأسفانه بودجه ستاد توسعه سواحل مکوران به اندازه بودجه مصلی تهران در نظر گرفته شده است. ترجمه این اتفاق این است که اعتقادی به توسعه این سواحل نداریم. نمی گردد حرف از توسعه این مناطق بزنیم اما انسانی که در آنجا زندگی می کند از هیچ چیزی بهره مند نباشد
الفبای توسعه به خوبی در اینجا نهادینه نشده است. ما انتظار داشتیم که باتوجه به تاکید رهبری، توجه جدی در لایحه بودجه ۱۴۰۱ صورت گیرد اما متأسفانه بودجه ستاد توسعه سواحل مکوران به اندازه بودجه مصلی تهران در نظر گرفته شده است. ترجمه این اتفاق این است که اعتقادی به توسعه این سواحل نداریم. نمی گردد حرف از توسعه این مناطق بزنیم اما انسانی که در آنجا زندگی می کند از هیچ چیزی بهره مند نباشد. امیدوار هستم سخنان رهبری فصل الخطاب قرار بگیرد. ما امیدواریم که تغییراتی در این خصوص در لایحه بودجه ۱۴۰۱ ایجاد نماییم. هیچ کدام از نمایندگان استان سیستان و بلوچستان در تعطیلات مجلس به حوزه انتخابیه نرفتند. علتش هم این بوده که روی چنین مطالبی اصرار نماییم.
با توجه به کسری تراز بودجه و مطالبات برای افزایش حقوق ها در سال آینده، کدام منبع برای تامین بودجه سواحل مکوران مناسب است؟
بسیاری از نهادهای فرهنگی ما ضرورت کشور هستند. شکی در این مساله ندارم. اما پرسش اینجاست که آیا در وضعیت فعلی اقتصادی کشور و در شرایطی که با نوشتن یک بودجه انقباضی خیلی از ردیف ها را حذف کرده ایم، ضرورتی برای تخصیص میلیاردها تومان پول به نهادهای فرهنگی وجود دارد؟
زور مسئولان در سازمان برنامه و بودجه بیشتر به مناطق محروم می رسد تا به نهادهای فرهنگی
اگر مقرر است ردیف های درآمدی را کاهش دهیم، در درجه اول باید دست لایحه بودجه را در جیب همین نهادهای فرهنگی نماییم. مدیران صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با روش هایی می خواهد بگویند که میزان افزایش اعتبارات صدا و سیما زیاد نیست اما واقعیت چیز دیگری است. گویی زور مسئولان ما در سازمان برنامه و بودجه بیشتر به مناطق محروم می رسد تا به نهادهای فرهنگی!
موافقان افزایش بودجه نهادهای فرهنگی کشور ممکنست با این مساله مخالفت کنند و از ضرورت فرهنگی سخن بگویند. چه پاسخی برای آنها دارید؟
من باردیگر تاکید می کنم که در حالت کلی، وجود نهادهای فرهنگی و اختصاص بودجه به آنها را یک ضرورت می دانم. وجود این نهادها و ارگان ها واجب است اما شرایط و بحران های ما به گونه ایست که وادار شده ایم یک بودجه انقباضی داشته باشیم. در این شرایط مردم این انتظار را دارند که اگر قرار بر کاهش ردیف های بودجه است، مواردی را شامل شود که دست کم در این مقطع زمانی اولویت چندانی ندارند. خیلی از نهادهای فرهنگی، اولویت مردم نیستند.
ستاد مدیریت بحران آن هم در کشور ما که هر روز یک بحران از یک منطقه سر باز می کند، جزء نهادهایی است که هر وقت به آن مراجعه می نماییم از کمبود منابع مالی می نالد و با بهانه کردن این مساله عملا کارکرد خودرا از دست داده است. در این شرایط بودجه این ستاد از بعضی نهادهای فرهنگی کمتر است.
فکر می کنید مجلس تا چه اندازه موفق به تغییر ردیف بودجه های فرهنگی به نفع مناطق محروم می شود؟
نگرانی دوستان ما در سازمان برنامه و بودجه، کسری تراز بودجه بود. این نگرانی درست بوده و است. کسری تراز بودجه ما چیزی حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار میلیارد تومان است و این یعنی دست کردن در جیب مردم. این اتفاق را در سالهای قبل چند بار شاهد بودیم. توقع ما برای جبران این مهم، حذف ردیف بودجه شرکت های دولتی بود. تحلیل بنده این است که زور دولت به این شرکتها نمی رسد. اصلاحاتی که در کمیسیون تلفیق و صحن علنی مجلس خواهد افتاد، به کار گرفتن همه تلاشمان برای افزایش بودجه مناطق محروم است. سال گذشته، با ورود جدی رییس مجلس یازدهم، بودجه محرومیت زدایی را تغییر دادیم و بسیار کارگشا بود. امیدوار هستم در بررسی بودجه امسال تغییرات صورت زیادی بگیرد.
از آنجا که شما عضو کمیسیون کشاورزی و فراکسیون محیط زیست هستید، وضعیت کلی خاک در ایران را به چه صورت ارزیابی می کنید؟
فرونشست زمین را در عمده دشت های ایران داریم. فلات ایران، خشک و نیمه خشک است. وقتی برداشت آب از منابع زیرزمینی در وضعیت بحران آب از حد استاندار فراتر رود، چنین مشکلاتی به وجود می آید. یکی از نگرانی های ما دراین زمینه تخریب ابینه تاریخی و تمدنی است. این روزها نگران پاسارگارد و نقش رستم هستیم چونکه یکی از مهم ترین شاخصه های کشورمان، سابقه تاریخی و تمدنی است. میراث های گرانبهای فرهنگی ما از هزاران سال قبل به ما رسیده است و ما باید در حفظ آن کوشا باشیم. هر گونه لطمه به این میراث - که هیچ ارزش مادی نمی گردد برای آن تعیین کرد - ما را به لحاظ هویتی و بین المللی گرفتار چالش های مختلفی کند. وظیفه همه دست اندرکاران است که جلوی تخریب های زیر محیطی را بگیرند.
در ایران به ازای هر هکتار سالانه ۱۵ تن فرسایش خاک داریم. این میزان در جنوب استان سیستان و بلوچستان چیزی حدود ۱۰۰ تن در هکتار است. یعنی هفت برابر حالت معمول دیگر خاک های کشور
مسئله ما فقط فرونشست زمین نیست. در ایران امروز بیش از پیش مسئله فرسایش خاک را داریم. در ایران به ازای هر هکتار سالانه ۱۵ تن فرسایش خاک داریم. این میزان در جنوب استان سیستان و بلوچستان چیزی حدود ۱۰۰ تن در هکتار است. یعنی هفت برابر حالت معمول دیگر خاک های کشور. خاک یک میراث گرانبهای ملی است. هزاران نفر از فرزندان این سرزمین برای یک وجب از خاک خون داده اند. امروز میلیونها تن خاک به خاطر فرونشست زمین یا فرسایش خاک از دست می رود.
ریشه همه این مشکلات همان بحران آب است که منازعاتی بین اقوام یا استانها در این مسئله اتفاق می افتد. این مشکلات نشان دهنده این است که حکمرانی ما در زمینه آب، حکمرانی درستی نبوده. پس از دو هفته شروع کارم در مجلس شورای اسلامی در خرداد ۱۳۹۹ اشاره کردم که اگر تدبیر جدی در حوزه اصلاح حکمرانی آب نداشته باشیم، چالش های عدیده ای سراغ ما خواهد آمد. چالش هایی که دیگر اسمش چالش نیست بلکه بحران امنیتی است. وزارت نیرو متولی اصلی این مساله است اما مسئله به یک دستگاه و وزارت خانه محدود نمی گردد. هر نهادی که با آب و خاک سر و کار دارد، باید فکری اساسی برای حل چالش های این حوزه کند.
ما در سال گذشته، دو بحران اهواز و اصفهان را تجربه کردیم. پیش بینی شما از روند فعلی حکمرانی آب چگونه است؟ آیا مقرر است در دیگر نقاط کشور شاهد اعتراضات باشیم؟
ما باید قدر مردم مظلوم سیستان و بلوچستان را بدانیم. شهرستان هایی در این منطقه وجود دارد که دسترسی به آب شربشان تنها ۱۹ درصد بوده است یعنی ۸۱ درصد مناطق بصورت سقایی آب رسانی می شدند. این مردم وفاداری خودرا به نظام ثابت کردند چونکه با وجود همه این مشکلات خارج از مجاری قانونی اعتراض نکردند. این مردم در سخت ترین شرایط پشتیبان کشور هستند.
حالا دولت جدیدی روی کار آمده و دکتر محرابیان، وزیر نیرو دولت سیزدهم برنامه هایی برای حل بحران آبی در کوتاه مدت، میان مدت و طولانی مدت ارائه کردند که قسمتی از نگرانی ما را برطرف می کند. منابع آبی کشور ما اما محدود است. ما باید دنبال منابع لایتناهی آب باشیم. خیلی از سیاست های ما در مدیریت منابع آبی مضحک است. بعنوان مثال در بعضی نقاط کشور سد راه اندازی کردیم اما شبکه های پایین دست سد را ایجاد نکردیم. مثل سد زیردان و پیشین در جنوب استان سیستان و بلوچستان.
الگوی مصرف آب و الگوی مصرف کشت در کشور را به چه صورت ارزیابی می کنید؟
ما باید قبول نماییم که الگوی مصرف آبی ما متناسب با شرایط کشور نیست. روش های آبیاری محصولات ما هنوز سنتی است و موجب هدررفت منابع آبی می شود. در چنین شرایطی کشت محصولات آب بر یک چالش بزرگ است اما می دانیم که در فلات خشک مرکزی ایران و جنوب کشور برنج کشت می شود. ما در درجه اول باید الگوی کشت را اصلاح نماییم.
از طرف دیگر جانمایی صنایع آب بر در فلات مرکزی ایران یک ایراد جدی بوده است. ما در این مسئله برمبنای مولفه های توسعه پایدار عمل نکردیم. توسعه پایدار به مدلول انتفاع اقتصادی در کوتاه مدت نیست بلکه نتایج زیست محیطی و اجتماعی آن به همان میزان اهمیت پیدا می کند. بعضی هم از بیخ و بن با انتقال آب بین حوزه ای مخالفند که این نظر را قبول ندارم. شرط هرگونه انتقال آب، توجه به ملاحظات اجتماعی و زیست محیطی است که در برخی از انتقال آب های گذشته مورد توجه قرار نگرفته اند.
برای هر ناظر منصفی، تصویر صف های طویل کودکانی که برای دستیابی به آب باید فرسنگ ها مسیر طی کنند، حقیقتا آزاردهنده است. امکان آرزو و رویاپردازی از کودکان سرزمین من سلب شده است
شاید خیلی منصفانه نباشد که مردم را که مقصر نماییم. الناس علی الدین ملوکهم. مردم از مسئولان انتظار دارند که راهکارهایی برای کشت اصولی و مصرف اصولی آب ارایه کنند. در کنار همه این فرهنگ سازی هم باید اتفاق بیفتد اما فرهنگسازی لزوما پاسخ گو نیست. من از نقطه ای می آیم که کمترین حق دسترسی به آب آشامیدنی را دارد. برای هر ناظر منصفی، تصویر صف های طویل کودکانی که برای دستیابی به آب باید فرسنگ ها مسیر طی کنند، حقیقتا آزاردهنده است. علاوه بر آن تبعات اجتماعی، بهداشتی و حتی فرهنگی این مساله نگران کننده است. یکی از تبعات فرهنگی این مساله سلب امکان آرزو و رویاپردازی از کودکان سرزمین من است. نقل قولی از جواهر لعل نهرو وجود دارد. «سخن گفتن از هنجارهای اخلاقی و ایدئولوژیک با یک انسان تشنه و گرسنه مضحک است.»
البته مردمان کشور ما این گزاره را نقض کردند چونکه با وجود همه مشکلات و بحران ها، میهن پرستی و پشتیبانی از نظام جزء شاخصه های سیستان و بلوچستانی هاست. در عین حال باید بگویم که مسئولان تدبیری برای مسئله آب بیندیشند چونکه وضعیت بیش از این قابل تحمل نیست و تنازعاتی قومی که از گوشه و کنار کشور برمی خیزد یک زنگ خطر جدی برای کشور است.
کدام راه حل را برای حل بحران های آبی تأثیرگذار می دانید؟
۶۰ درصد آب شیرین کن های کشورهای دنیا در خلیج فارس مستقر هستند اما سهم ایران از همه آب شیرین کن های خلیج فارس کمتر از ۲ درصد است
مهم ترین راهکاری که می تواند ما را از بحران آبی نجات دهد، روشی است که در سایر کشورهای دنیا روی آن کار می شود. اکنون ۶۰ درصد آب شیرین کن های کشورهای دنیا در خلیج فارس مستقر هستند. شیرین کردن آب دریا هم اقتصادیست و هم کمترین لطمه را به محیط زیست می زند. قوانین کشور ما هم در این عرصه تاکید و صراحت دارند. ماده ۳۶ قانون برنامه ششم توسعه، وزارت نیرو را به توسعه آب شیرین کن ها موطف کرده است اما سهم ایران از همه آب شیرین کن های خلیج فارس کمتر از ۲ درصد است. وقتی منبعی مثل آب اقیانوس و دریا را در اختیار داریم چرا باید بحران آب داشته باشیم؟ به اصطلاح می توان اظهار داشت که در ایران امروز آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم.
یکی از نگرانی کارشناسان و مردم، سرعت گرفتن روند سدسازی توسط کشورهای همسایه است؟ باتوجه به نظریاتی که در زمینه راهبردی مطرح می شود، آیا موضوع آب قابل مذاکره است؟
کشوری مثل افغانستان سد کمال خان را روی رود هیرمند راه اندازی می کند و منابع مشترک آبی را گرفتار چالش می کند. ما نیازمند یک فعالیت مضاعف در حوزه دیپلماسی آب هستیم. وزارت امور خارجه، سازمان حفاظت از محیط زیست و وزارت نیرو باید دراین زمینه تلاش کنند.
همه کشورهای دنیا در حفظ منابع آبی خود بسیار اصرار دارند. اتفاقی که ما را امیدوار می کند، تمرکز و توجه وزارت امور خارجه به کشورها همسایه است. ما در دوره های مختلف گذشته، توجه خودرا به شرق دور یا غرب معطوف می کردیم. توجهی که حالا به ارتباط مسالمت آمیز با کشورهای همسایه در حال انجام می باشد و می تواند برای اتخاذ تصمیمات درست در زمینه دیپلماسی آب به ما کمک نماید.
یکی دیگر از مسائل محیط زیستی کشور ما که در یکی دو سال اخیر چالش های زیادی خلق کرد، جنگل سوزی بود. کدام نهادها در این لطمه و به چه میزان مقصر هستند؟
در کشوری که تنها ۷ درصد خاکش پوشش جنگلی باشد، حفظ حتی یک درخت هم اهمیت دارد. در این مساله خلأ قانونی نداریم. طبق ماده ۴۷ قانون حفاظت از جنگلها و مراتع، کسی که عامدانه جنگل را آتش بزند به سه تا ده سال حبس محکوم خواهد شد. قانون مجازات اسلامی ما هم مواردی را برای جنگل سوزی عامدانه در نظر گرفته است.
متأسفانه برآورد مشخصی از درصد آتش سوزی عامدانه جنگلها را نداریم. تعدادی از آتش سوزی های ما به خاطر شرایط خاص آب و هوایی که است که البته برای آن هم باید تدبیر بیندیشیم. در زمینه آتش سوزی عمدی اما نهادهای فرهنگی مثل صدا و سیما واقعا در حوزه فرهنگ سازی کارکرد لازم را نداشته است. از جانب دیگر سازمان ها و نهادهایی مثل سازمان جنگلها با کمترین امکانات لجستیکی مواجهند. سازمان حفاظت از محیط زیست هم در همین موضوع مشکل دارد. بعنوان مثال بالگردهای اطفاء حریق ما خیلی کم تعداد هستند. هر چند که نیروهای نظامی ورود خوبی به این موضوعات داشته اند. اما کمبود امکانات لجستیکی از همه موارد مهم تر است. ما بیش از آنکه خلأ قانونی داشته باشیم خلأ امکانات داریم.
در همان دوره ای که آتش سوزی های مختلفی در کشور اتفاق افتاد، ترکیه هم با آتش سوزی جنگلها مواجه گردید و ما چند بالگرد اطفاء حریق به ترکیه فرستادیم. کمک به کشورهای همسایه مطلوب است اما به شرطی که در داخل کشور مشکلی نداشته باشیم. تأخیر و کمبود بالگرد اطفاء حریق بارها به مشکلات ما دامن زده است
یک مسئله دیگر که تا کنون بی پاسخ مانده است این بود که در همان دوره ای که آتش سوزی های مختلفی در کشور اتفاق افتاد، ترکیه هم با این مساله مواجه گردید و ما چند بالگرد اطفاء حریق به ترکیه فرستادیم. من این سوال را بارها مطرح کردم و تا کنون پاسخی از مسئولان نگرفته ام. خیلی خوب است که در هنگامه بحران و در وضعیت سخت، به یاری کشورهای همسایه بشتابیم اما این در حالیست که در داخل کشور مشکلی نداشته باشیم. تأخیر حضور بالگرد اطفاء حریق بارها به مشکلات ما دامن زده است. مسلما چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
یکی از چالشی ترین مسائل در یازدهمین دوره مجلس طرح شفافیت آراء بود که تا کنون بی نتیجه باقی مانده است. بتازگی چند نماینده مجلس نسبت به بی نتیجه ماندن آن ابراز نگرانی کردند، فکر می کنید چرا این طرح به تصویب نهایی نمی رسد؟
به نظرم این رویه درستی نیست که مجلس را با طرح شفافیت یا حتی طرح صیانت ببینیم. این قضاوت منصفانه نیست. موضوع شفافیت در مجلس دو بار به شور گذاشته شد. نزدیک دو سوم نمایندگان مجلس موافق طرح شفافیت آراء بودند. اگر اشتباه نکنم تنها با اختلاف سه رأی تصویب نشد.
منتقدان طرح شفافیت لزوما با اصل شفافیت مشکلی ندارند. حرف برخی از آنها این است که بطورمثال شفافیت آراء در تصمیم گیری برای یک صنف خاص در کشور موجب به کارافتادن دقیق تر گروههای فشار می شود. در حقیقت شفاف نبودن آراء از نظر آنها موجب تغییر تصمیم بعضی نمایندگان می شود چونکه احیانا تمایلی به قضاوت شدن ندارند و این مساله مصلحت را زیر سوال می برند.
به شخصه چنین عقیده ای ندارم. به نظرم، مردم ایران به سطحی از بالندگی رسیده اند که مصلحت عام کشور را بر قضاوت مقطعی ارجح می دانند. البته در خیلی از پارلمان های دنیا این حد از شفافیت که مورد انتظارمان است، وجود ندارد. به شخصه معتقدم که شفافیت آراء تنها کافی نیست. اموال و دارایی مسئولان یک کشور هم بسیار مهم می باشد. یک نماینده در دوره نمایندگی اش باید منابع مالی خودش را شفاف کند. بعضی نمایندگان هم معتقدند که این شفافیت نباید مختص مجلس شود و باید سایر قوا و مجمع تشخیص و شورای نگهبان و... را شامل شود. معتقدم که اگر می خواهیم به آن نقطه برسیم، شروعش باید از مجلس باشد.
آیا شما به مصوب شدن شفافیت در مجلس یازدهم امید دارید؟
من یک بلوچ هستم. ما ترکیبی به اسم بلوچ ناامید نداریم.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب