آیا آذربایجان می تواند به حل بحران گازی اروپا کمک کند؟
جنگ روسیه و اوکراین، زنجیره تامین جهانی را مختل و اقتصادهای سراسر جهان را ضعیف کرده اما به منزله فرصت مغتنمی برای جمهوری آذربایجان است که پلی میان اروپا و آسیاست.
به گزارش ام آی جی تی به نقل از ایسنا، آمریکا و اروپا، نفت و گاز طبیعی روسیه را تحریم کرده اند اما جمهوری آذربایجان در راه افزایش صادرات گاز در سال ۲۰۲۲ و سال های بعد از آن بوسیله کریدور گاز جنوبی به مسافت ۳۵۰۰ کیلومتر است که از هفت کشور عبور کرده و گاز ترکیه و اروپا را تامین می کند. هم اکنون جمهوری آذربایجان بوسیله این کریدور، ۱۰ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی به اروپا و شش میلیارد متر مکعب به ترکیه ارسال می کند.
جمهوری آذربایجان بمنظور تامین تقاضا، دو میدان گازی جدید را راه اندازی خواهدنمود و آماده سرمایه گذاری برای توسعه ظرفیت کریدور گاز جنوبی است بطورمثال با نصب ایستگاههای کمپرسور بیشتر می تواند جریان گاز را دو برابر نماید. اما وزیر اقتصاد جمهوری آذربایجان اعلام نموده که سرمایه گذاری ضعیف اروپایی ممکنست توانایی این کشور برای عرضه گاز بیشتر را آهسته کند.
وزیر انرژی جمهوری آذربایجان در کنفرانس کنگره نیروگاه های جهان در ابوظبی اظهار داشت: ما حالا به شکل فشرده با کمیسیون اروپا روی راه هایی کار می نماییم تا در مدت زمان نسبتا کوتاه، این زیرساخت را ارتقا دهیم و متعاقب آن عرضه گاز طبیعی به اروپا را بالا ببریم.
خط لوله باکو-تفلیس-سوپسا در دریای سیاه بطور موقت (تا آخر ژوئن) تعطیل شده است و انتقال فرآورده بوسیله خط لوله باکو-تفلیس-سیهان بوسیله کرانه مدیترانه انجام می شود. تغییر مسیر نفت به سیهان، موقعیت ترکیه را هم تقویت خواهدنمود برای اینکه این کشور میزان مسیر میانی کریدور گاز جنوبی یعنی خط لوله گاز طبیعی ترانس آناتولی است.
تغییر جریان انتقال زمینی با هدف اجتناب از تحریمهای روسیه و غرب بوده است.
خط ریلی شرق-غرب از چین به ترکیه - مسیر حمل و نقل بین المللی ترانس کاسپین که به کریدور خاورمیانه هم معروف است- روسیه را دور زده و شیان چین را بوسیله اتصال ریلی از قزاقستان به استانبول متصل می کند. این مسیر که هنوز به پتانسیلهای واقعی خود دست پیدا نکرده است، ممکنست بالاخره فرصتی به اثبات خود پیدا کند چونکه حمل و نقل بوسیله آسیای مرکزی و قفقاز در سال ۲۰۲۲ در مقایسه با سال ۲۰۲۱ شش برابر خواهد شد. در آوریل، شرکت کشتیرانی مرسک اعلام نمود در واکنش به نیازهای درحال تغییر زنجیره تامین مشتریان در وضعیت استثنایی فعلی، خدمات ریلی را توسعه می دهد.
گزینه های حمل و نقل منطقه ای دیگر، غرب از افغانستان به ترکیه بوسیله ترکمنستان، آذربایجان و گرجستان بوسیله کریدور لاپیس لازولی و از غرب آذربایجان به ترکیه بوسیله کریدور زنگزور بوسیله ارمنستان است با این وجود مناقشه میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان ممکنست موجب تاخیر طولانی در تحقق پتانسیل این مسیر شود.
پس از اختتام مناقشه ۲۰۲۰ ناگورنو-قره باغ، الهام علی اف، رییس جمهور جمهوری آذربایجان، با روسای سازمان امنیت و همکاری اروپا در گروه مینسک دیدار و به آنها اعلام نمود آذربایجان مناقشه که حدودا به مدت ۳۰ سال طول کشید را حل کرده است و متاسفانه گروه مینسک هیچ نقشی در حل این مناقشه ایفا نکرده است.
علی اف در ژانویه سال ۲۰۲۲ اعلام نمود گروه مینسک نباید نقش بیشتری در حل مسئله ناگورنو-قره باغ ایفا کند برای اینکه این مسئله حل شده است. علی اف ممکنست چنین احساسی داشته باشد برای اینکه سازمان امنیت و همکاری اروپا موفق نشد منابع ضروری برای دستیابی به یک توافق صلح میان آذربایجان و ارمنستان را اولویت دهد و اولویت، حفظ ترک مخاصمه به اجرا گذاشته شده بود.
اگرچه خیلی از اعضای گروه مینسک – فرانسه، فدراسیون روسیه، آمریکا، بلاروس، فنلاند، آلمان، ایتالیا، سوئد، ترکیه، ارمنستان و آذربایجان- ممکنست عجله ای نداشته باشند اما آذربایجان ممکنست کارت دیگری برای رو کردن داشته باشد برای اینکه قزاقستان اعلام نموده است صادرات گاز طبیعی را در سال ۲۰۲۳ به سبب تقاضای داخلی رو به رشد، متوقف خواهدنمود.
باکو حالا می تواند پا پیش بگذارد و به تامین نیازهای انرژی اروپا کمک نماید و توافق خرید چند دهه ای را جور کند تا فاینانس برای توسعه کریدور گاز جنوبی را تامین کند. باکو باید از مزیت خود استفاده نماید برای اینکه آمریکا و اروپا فرصت میانجیگری را به مدت سه دهه از دست دادند و پس از آن هم حواسشان به جنگ روسیه و اوکراین پرت شد.
نمایندگان آذربایجان، ارمنستان و روسیه اوایل ژوئن برای گفت و گو درباره اتصالات حمل و نقل منطقه ای دیدار کردند. همزمان نمایندگان آذربایجان و ارمنستان در بروکسل با اتحادیه اروپا و مقامات آمریکایی که حاضر نشدند با روس ها دیدار کنند، ملاقات کردند.
این دیدارها ممکنست تمایلات بروکسل و واشنگتن را برآورده کند اما برای باکو و ایروان نشانه آنست که صلح در ناگورنو- قره باغ همچنان اولویت کمتری نسبت به بحران روز در اوکراین است و برخی از طرفهای حاضر در مینسک ممکنست بخواهند این پروسه را تصاحب یا روسیه را منزوی کنند تا سرانجام پیروزی بزرگ در مقابل مسکو را که تصور می کنند با اختتام صلح آمیز جنگ سرد در سال ۱۹۹۱ از دست آنها رفت، کسب کنند.
اولویتهای غرب در ارقام به خوبی دیده می شوند: اوکراین ۵۴ میلیارد دلار کمک از آمریکا دریافت کرده است اما همه چیزی که آذربایجان و ارمنستان دریافت نمودند، سه دهه دیدار بوده است.
بر اساس گزارش اویل پرایس، آذربایجان روابط خصمانه با همسایگانش- روسیه و ایران- نمی خواهد و نمی خواهد پایگاهی برای اقدامات ناتو مقابل روسیه یا حمله رژیم صهیونیستی مقابل برنامه هسته ای ایران شود. باکو کمک بشردوستانه به اوکراین فرستاده اما از روسیه آشکارا انتقاد نکرده است. آذربایجان می تواند منبع قابل اطمینان تامین انرژی و حمل و نقل برای اروپا باشد اما ناچار خواهد بود همسایگان قدرتمند خودرا در نظر بگیرد بدین سبب همیشه با بروکسل و واشنگتن دی سی همنوایی نخواهد کرد؛ به ویژه که هیچ گاه به روند صلح در قفقاز جنوبی اولویت ندادند و هم پیمانان راحت طلبی هستند نه اعتقادی.
منبع: ام آی جی تی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب