پراید دیگر رویای کارگران نیست
به گزارش ام آی جی تی، پراید که روزگاری «ماشین طبقه متوسط» بود، امروز برای کارگران و کارمندان ایرانی به کالایی دور از دسترس تبدیل گشته است. حتی با درآمد رسمی، خرید یک پراید برای بسیاری بالاتر از یک دهه تلاش مالی نیاز دارد.
به گزارش ام آی جی تی به نقل از خبر آنلاین، پراید که روزگاری بعنوان «ماشین طبقه متوسط» شناخته می شد، امروز برای کارگران و حتی کارمندان ایرانی به کالایی دور از دسترس تبدیل گشته است. پرسشی ساده اما تلخ ذهن بسیاری را مشغول کرده است: با درآمد مصوب، یک کارگر یا کارمند ایرانی چه مدت باید کار کند تا بتواند پراید بخرد؟
بر مبنای مصوبه شورایعالی کار، حداقل حقوق پایه کارگران در سال ۱۴۰۴ حدود ۱۰ میلیون و ۳۹۰ هزار تومان است و با مزایایی مانند حق مسکن ۹۰۰ هزار تومانی و بن خواروبار ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تومانی، دریافتی ماهانه یک کارگر مجرد به حدود ۱۳ تا ۱۴ میلیون تومان می رسد. با این وجود، بخش بزرگی از این مبلغ صرف اجاره، خوراک، کرایه رفت وآمد و قبوض می شود و در عمل پس اندازی باقی نمی ماند.
در بخش کارمندی هم حقوق پایه دولت حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است و با مزایا و اضافه کار متوسط دریافتی به حدود ۲۰ میلیون می رسد. با فرض پس انداز ماهانه ۲ تا ۳ میلیون تومان، حتی کارمندان هم توان خرید خودرو های داخلی را در کوتاه مدت ندارند. این وضعیت نشان میدهد خودرو دیگر فقط وسیله نقلیه نیست، بلکه شاخصی از قدرت خرید و فاصله طبقاتی است.
قیمت خودرو ها در بازار فاصله ای نجومی با درآمد مردم دارد. پراید بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ میلیون تومان، سایپا ۱۵۱ حدود ۴۶۶ تا ۵۰۳ میلیون تومان، ساینا اس حدود ۵۴۵ میلیون تومان، کوییک GXL حدود ۵۳۰ میلیون تومان، رانا پلاس ۸۵۰ میلیون تومان، تارا دستی V۱ بیشتر از ۱.۰۶۳ میلیارد تومان و تارا اتوماتیک V۴ حدود ۱.۲۸۰ میلیارد تومان معامله می شود.
باتوجه به این ارقام، خرید پراید با حقوق کارگر حدود ۴۶ ماه و با حقوق کارمند ۲۴ ماه طول می کشد. سایر خودرو ها مانند ساینا، کوییک و رانا نیازمند ۵۰ تا ۸۲ ماه حقوق کارگر و ۲۶ تا ۴۳ ماه حقوق کارمند است. خودرو های گران تر مانند تارا دستی و اتوماتیک برای کارگران ۱۰۲ تا ۱۲۳ ماه و برای کارمندان ۵۳ تا ۶۴ ماه پس انداز می طلبد. این اعداد نشان می دهند حتی خودرو های ساده برای کارگران هدفی بلند مدت و دور از دسترس هستند.
شهروندان هم این فاصله را به وضوح حس می کنند. یکی از کارگران می گوید: «پرایدی که روزی مسخره می کردیم، حالا حکم لکسوس را دارد.» نرگس، کارمند یک شرکت خصوصی، می گوید: «با درآمد ۲۵ میلیون ماهانه، اجاره و زندگی همه پول را می بلعد و پس انداز برای ماشین فقط یک شوخی است.» یک معلم هم اضافه کرد: «با دو فرزند و اجاره نصف حقوق، خرید خودرو شبیه یک جوک تلخ است.»
مقایسه تاریخی نشان میدهد در سال ۱۳۹۰، پراید ۱۰ میلیون تومان بود و با حدود ۳۰ ماه حقوق کارگر قابل خرید. اما امروز، خرید پراید بیشتر از ۴۳ ماه درآمد نیاز دارد و با لحاظ هزینه های زندگی، این زمان به بالای یک دهه می رسد. خودرو های بالاتر برای کارگران حتی ۳۰ تا ۵۰ سال کار مداوم می طلبند. برای کارمندان با پس انداز عملی، خودرو های ۸۰۰ میلیون تا یک میلیارد تومان نیازمند ۲۰ تا ۳۰ سال پس انداز مستمر است.
این وضعیت نشان میدهد شکاف درآمد و هزینه زندگی نه فقط یک مبحث اقتصادی، بلکه نتایج اجتماعی هم دارد. خیلی از خانواده ها ناچارند به وسایل نقلیه عمومی یا خودرو های دست دوم روی بیاورند و خرید خودرو برای جوانان و خانواده ها به یک چالش راهبردی تبدیل گشته است.
در مجموع، پراید و خودرو های داخلی دیگر کالایی اقتصادی نیستند، بلکه نمونه ای ملموس از نابرابری درآمد و قدرت خرید در ایران محسوب می شوند.
مشروح این گزارش را با تیتر تورم چه طور خودرو را از دسترس خانوار ایرانی دور کرد؟/ ارزان ترین خودروی ایران با چند ماه حقوق برابری می کند؟ را بخوانید.
منبع: ام آی جی تی
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب